PRZEMÓWIENIA JANA PAWŁA II

Rozważanie przed modlitwą „Anioł Pański”



1. Uroczysta liturgia eucharystyczna przybliżyła się do zakończenia. O tej południowej godzinie połączmy końcowe błogosławieństwo liturgiczne z modlitwą „Anioł Pański”.

Każdego dnia, a dziś w sposób szczególny „Anioł Pański” wprowadza nas w tajemnicę Wcielenia Słowa Przedwiecznego.

„Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według twego słowa” (Łk 1, 38) — mówi Dziewica z Nazaretu do boskiego zwiastuna. Rozpamiętując tę maryjną odpowiedź, w której wyraziło się światło i moc Ducha Świętego, pochylamy się z najgłębszą czcią wobec tajemnicy: „Słowo stało się ciałem i mieszkało między nami” (por. J 1, 14).

Na iluż to miejscach waszej ziemi, w ilu sanktuariach maryjnych trwa ta zbawcza chwila Zwiastowania. Ile warg powtarza słowa Dziewicy-Bogarodzicy. „Witaj Jezu, Synu Maryi, Tyś jest Bóg prawdziwy w świętej Hostyi” — w tej Eucharystii, którą tu sprawowaliśmy.


2. Witaj, Jezu! Witaj, Serce Boże Syna Człowieczego. Tobie poświęcony jest ten dom Boży w mieście Rzeszowie, przed którym dokonała się dzisiaj beatyfikacja syna waszej ziemi, kapłana i biskupa waszego Kościoła — Józefa Sebastiana Pelczara.

Niech będzie poświęcony ten dom Boży związany z Boskim Sercem, tak jak był z Nim związany błogosławiony Józef Sebastian.

Chrystus przemawiał do niego, tak jak i do nas przemawia: „Uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokorny sercem” (Mt 11, 29).

Ileż razy ten kapłan, a potem biskup przemyski powtarzał: „Uczyń serce moje według Serca Twego” — a prośba ta uzewnętrzniała tajemnicę postępu w świętości, której Serce Chrystusa jest źródłem: „źródło życia i świętości”.

Bądź pozdrowiona, Matko Syna Bożego! Bądź pozdrowiona, Matko Serca Jezusowego! Przybliżaj nas wszystkich do Twego Syna, do tego Serca, które jest „przebłaganiem za grzechy nasze” (Litania do Najśw. Serca Pana Jezusa, por. 1 J 2, 2; Rz 3, 25).


3. Kiedy rozpoczynałem moją posługę na rzymskiej stolicy św. Piotra, prosiłem serdecznie moich rodaków, aby się ze mną łączyli w modlitwie na „Anioł Pański”. Wszystkim, którzy to czynili i czynią, z całego serca dziękuję: „Bóg zapłać!”

I teraz znowu zapraszam wszystkich tutaj zgromadzonych, wszystkich, którzy tu przybyli z różnych stron, także i spoza waszej diecezji, spoza Wisły, spoza Sanu, spoza gór: naszych braci i siostry z archidiecezji lwowskiej oraz z diecezji Kamieniec Podolski, z diecezji Żytomierz, którzy tu licznie przybyli ze swoimi biskupami, także braci i siostry Słowaków, obecnych tu z biskupem Presova. Zapraszam wszystkich, którzy są z nami zjednoczeni duchowo, proszę, abyśmy poprzez tę wspólną modlitwę włożyli szczególną koronę na skronie Bogurodzicy, Matki Słowa Wcielonego, Matki Kościoła, Matki naszej!