PRZEMÓWIENIA JANA PAWŁA II

Łowicz, 14 czerwca 1999

Pozdrowienie wygłoszone na zakończenie Mszy św.



Drodzy Bracia i Siostry. Pielgrzymi diecezji łowickiej i diecezji sąsiednich. Dziękuję wszystkim za tak bardzo liczny udział w dzisiejszej Eucharystii.

Opatrzności Bożej dziękujemy za sprzyjająca pogodę.

Okrzyki: „Panie Boże wielki zapłać!”

Młodzi się odzywają. Przyjemnie słuchać ich głosu.

W dniu dzisiejszym zwracam się do zakonów. Osobom konsekrowanym pragnę powiedzieć, iż w przeddzień Jubileuszu Roku 2000 Kościół patrzy ze szczególną uwagą w waszą stronę. Kościół i świat oczekują od was świadectwa miłości, potrzebują autentycznego świadectwa konsekracji zakonnej, jako nieustannego zaczynu zbawczej odnowy. Życzę wam, aby miłość wasza doskonaliła się coraz bardziej.

Pozdrawiam przedstawicieli rządu, pana wicepremiera, pana ministra edukacji narodowej, przedstawicieli władz wojewódzkich i samorządowych.

Wyrażam podziękowanie wychowawcom i nauczycielom, którzy trudzą się nad wychowaniem młodego pokolenia. Jeszcze raz dziękuję wam za wasz trud, za przekazane dary duchowe, za wasze modlitwy. Niech Pan ukaże wam wszystkim pogodne oblicze, niech was obdarzy swą łaską i pokojem.

Śpiew: „Jesteś darem, dla nas darem…”

Mówią wieki, mówią poprzez ten Tum łęczycki, który pamięta czasy piastowskie, mówią i kierują nasze kroki ku tej przeszłości, która objawiła się im przez misje Kościoła, przez posłannictwo świętych męczenników i apostołów. Mówią wymową ziemi, wymową, która sięga nieba. Bóg zapłać, za tę wymowę dzisiejszego, eucharystycznego spotkania.

Okrzyki: „Zdradź nam sekret niepojęty, jak być młodym, Ojcze Święty!”